Afgelopen week heb ik met veel plezier de cursus Healing at the Edge: Conscious Living, Conscious Dying afgerond.
Een cursus gericht op stervensbegeleiding van uit dat wat je een spiritueel perspectief zou kunnen noemen.
Wat me zo aangesproken heeft in deze cursus is dat het van de begeleider vraagt om continu bewust aanwezig te blijven. Dat je je, ondanks de continu veranderende omstandigheden, blijft realiseren dat jij en de stervende in essentie van precies hetzelfde “materiaal” zijn gemaakt. Zie je een stervend persoon, met een misschien wel uitgemergeld lichaam? Of zie je een ziel in een lichaam? Bewustzijn wordt tenslotte nooit beïnvloed door het lichaam.
Dat je als begeleider eigenlijk ook niet heel erg “iets hoeft te doen” en dat in het vaak in de aanwezigheid van een stervende onze eigen angsten, drang tot helpen of pijn willen wegnemen zijn die de overhand willen. Kun je in het aangezicht van een stervende zo aanwezig blijven dat wat op dat moment nodig is als het ware als vanzelf door je heen kan bewegen? Waarbij het juist van belang is dat stervenden hun eigen lijden mogen hebben. Suffering = Pain + Resistance
En het was een cursus met mooie tools en meditaties vaak vanuit de boeddhistische traditie. Met mooie verhalen en anekdotes van de leraar en grondlegger Dale Borglum (vriend en collega van Ram Dass en Stephen Levine)
Uiteindelijk bleek het een cursus te zijn die niet alleen over sterven bleek te gaan, maar eigenlijk nog wel meer over helen.
Ik heb de cursus gevolgd bij The Living/Dying Project: www.livingdying.org
Dikke aanrader dus
Remko Smallenbroek | Bardo Coaching
